Werkgeverschap – deel 2: Wat zijn de risico’s?
Waar ben je als werkgever voor verantwoordelijk
De vorige keer hebben we onderzocht wie er in samenwerkingsverbanden optreedt als werkgever: wie is verantwoordelijk? Dit keer gaan we in op de vraag waar de werkgever verantwoordelijk voor is. Wat zijn de grootste risico’s waar een werkgever mee geconfronteerd kan worden?
Zolang het goed gaat in de praktijk, iedereen prettig samenwerkt en er geen grote incidenten zijn, zullen maar weinig werknemers en werkgevers zich druk maken om de precieze juridische verhoudingen.
In goed vertrouwen worden er mondelinge afspraken gemaakt en worden de belangrijkste afspraken op papier gezet. En als er al een keer sprake is van een meningsverschil, dan wordt dat in goed overleg opgelost. Maar wat als dat “in goed vertrouwen” onder druk komt te staan?
Ziekteverzuim
Het overkomt elke werkgever: een werknemer die belt dat hij of zij ziek is en niet kan werken. Gelukkig is het meestal kortdurend, maar het kan ook tegenvallen. En dan zijn de financiële gevolgen groot. Het salaris moet je twee jaar doorbetalen, de werknemer moet gereïntegreerd worden en dan moet je ook nog vervanging inhuren. Een kostenpost die hard op kan lopen dus.
Elke werkgever kan zich, na het afwegen van de risico’s en de kosten, voor de meeste van deze kosten verzekeren. Maar wanneer een medisch professional er van overtuigd is geen werkgever te zijn en onverwacht aansprakelijk wordt gesteld, zal er geen verzekering zijn. Het is onmogelijk om alsnog een verzekering af te sluiten.
Schade
Een andere mogelijke grote kostenpost kan de verantwoordelijkheid zijn die elke werkgever heeft voor schade die werknemers aanrichten bij of aan anderen.
Op het moment dat je aangesproken wordt voor schade veroorzaakt door werknemers is het noodzakelijk om onderling goede afspraken te hebben over wie optreed als werkgever. Alleen als je duidelijk kunt aantonen dat je geen werkgever bent, kun je niet verantwoordelijk gesteld worden voor de geleden schade.
Alleen als een werknemer opzettelijk schade veroorzaakt is de werknemer zelf aansprakelijk. Dit wordt risicoaansprakelijkheid genoemd en daar kan niet vanaf geweken worden.
Arbeidsconflicten
Zoals in de inleiding al gesteld werd: als alle partijen goed kunnen samen werken worden zaken meestal in goed overleg opgelost. Maar op het moment dat er een hoog oplopend arbeidsconflict ontstaat komt meestal alles op tafel: onkosten die nooit gedeclareerd zijn, vakantiedagen die nog open staan en overuren die nooit uitbetaald zijn. De bedragen waarover partijen in conflict zijn kunnen hoog oplopen. Daar komen juridische kosten en ontslagvergoedingen nog bovenop.
Een werknemer die een juridische procedure start bij de rechter zal iedereen aansprakelijk stellen waarvan er ook maar vermoeden is dat deze aangemerkt kan worden als werkgever. Zelfs als het voor jou duidelijk is dat je geen werkgever bent kan er een vordering neergelegd worden. Omdat de werknemer ervan oprecht overtuigd is of op grond van strategische redenen. Ook dan moet je kunnen bewijzen dat je niet aangesproken kunt worden als werkgever.
Tot slot
Het nadenken over en indekken tegen mogelijke risico’s is geen eenmalige kwestie. Integendeel, regelmatig moet gecontroleerd worden of de juridische afspraken nog overeenkomen met de dagelijkse praktijk. Veranderingen in de onderlinge verhoudingen gaan namelijk niet altijd bewust en snel. Ze gaan vaak juist onbewust en langzaam. Met name deze laatste veranderingen kunnen voor onaangename verassingen zorgen. Controleer dus regelmatig of alle afspraken en verzekeringen nog aansluiten op de praktijk.
Conclusie
De potentiële werkgeversrisico’s zijn groot, maar kunnen meestal afgedekt worden. Voorwaarde is wel dat je je bewust bent van en nadenkt over deze risico’s. Zorg er dus voor dat de afspraken over werkgeverschap in het samenwerkingsverband duidelijk zijn. Dit voorkomt onaangename verassingen als blijkt dat je toch werkgever bent.